Door Jackie Melfi voor ASN Lifestyle Magazine

"Alles is # @%! ED"

Nee, dat is niet mijn motto of credo, maar het is de titel van een boek dat ik net heb gelezen. Ik had onlangs het andere boek van auteur Mark Manson, The Subtle Art of Not Giving A F*ck, gelezen. Ik vond zijn laatste boek zo leuk dat ik net zo goed deze nieuwe uitgave een kans kon geven.

Een van mijn grootste aha-momenten kwam toen ik zijn hoofdstuk over pijn las. 'Pijn is de universele constante', had hij gezegd. Hij onderbouwde zijn mening met een bijna oneindig aantal keiharde citaten: 'Pijn proberen te elimineren vergroot alleen je gevoeligheid voor lijden in plaats van je lijden te verlichten.' Ugh!

Hoe vaak had ik in mijn leven hard gewerkt om pijn proberen te verwijderen? Toen ik dit voor het eerst las, schrok ik. Ik hield niet meer van pijn dan van de volgende persoon, en ik ging absoluut niet eropuit om mijn pijn te omhelzen als een daad van dankbaarheid. Natuurlijk respecteerde ik het feit dat ik soms behoorlijk moeilijke momenten had meegemaakt en het een en ander had geleerd, maar ik had pijn nooit echt als een springplank gezien tot ... plezier.

De schoonheid achter de pijn

Ik weet wat je denkt, en nee, ik heb het niet over het gebruik van pijn als een middel om  plezier te beleven, maar meer als een manier om te leren omgaan met die dingen waar we huiverig mee zijn en in staat te zijn om de schoonheid en groei te zien die zich onder pijn kunnen verbergen.

Denk er eens over na - je kunt de geneugten van het leven pas echt waarderen als je de pijn ervan hebt ervaren. Door mijn leven af te leiden van alle pijn, ben ik juist kwetsbaar. Ik stort in elkaar bij de minste provocatie. Het minste ongemak stuurt me al over het randje - een direct gevolg van mijn weigering om pijn te omarmen. Je krijgt pas diepe eerbied voor de vrede als de storm voorbij is.

Door pijn groeien met niet-monogamie

Dit is voor mij een van de redenen waarom een open relatie zo bevredigend kan zijn. Beide partners hebben zichzelf gedwongen met de pijn te worstelen. Misschien lijkt de pijn op jaloezie, controle of angst. Misschien brengt de pijn ons oog in oog met ons geloofssysteem of plaatst het ons tegen onze definitie van zelf. Misschien zijn we niet wie we onszelf hebben verteld dat we zijn. De pijn onder ogen zien betekent objectief zijn en openstaan voor een andere mening. Pijn tempert onze woede om onze angst te verwoorden. Het spuugt onze gedachten uit en is dan kwetsbaar genoeg om toe te geven dat we misschien niet alle antwoorden hebben.

Pijn gaat over het opnieuw definiëren van het leven. Het gaat over het doorbreken van de omleidingen van het oppervlak om bij het merg te komen. De samenleving wil zeggen dat degenen in swingende, poly- of open relaties, die voor consensuele niet-monogamie kiezen, zich alleen maar richten op genot.

Maar ik zeg dat het tegenovergestelde waar is.

We nemen conventioneel denken en zetten het op zijn kop. We nemen de kwetsbaarheid die zo vaak voorkomt in standaardpartnerschappen en zetten deze om in sterke punten. We nemen onze angsten, jaloezie, controle, alles wat de relatie aan afleidingen vasthoudt en stelt deze bloot. Als we angst hebben, praten we erover. Als we jaloers zijn, zoeken we naar de kern van dit gevoel. We gebruiken wat doorgaans wordt gezien als gevaren voor een huwelijk (bijvoorbeeld hartverscheurende eerlijkheid), en we gebruiken het als opstap naar een diepere relatie.

We nemen die "taboe" -onderwerpen en zetten ze om in nieuwe en opwindende manieren van communiceren en experimenteren. We reizen door het ongemak van waarheid, eerlijkheid en kwetsbaarheid om de vruchten te plukken. Je kunt nergens plezier aan beleven zonder eerst door de pijn te lopen - in feite, de hoeveelheid pijn waarmee we worden geconfronteerd, hoe groter het plezier. Vraag bijvoorbeeld een willekeurige moeder of de pijn bij de bevalling het waard was om hun pasgeboren baby vast te houden. Zie je, ons plezier staat in directe relatie met de hoeveelheid pijn die we bereid zijn te ervaren ... hoeveel pijn we bereid zijn te accepteren.

Deze reis door 'pijn' is een van de redenen waarom ik geloof dat mijn huwelijk de krachtpatser is die het vandaag is - waarom ik zo ongelooflijk trots ben op John en mij. Waarom ik mijn bondgenoot zo hoog in het vaandel heb staan en hoe ik mijn bondgenootschap met John met zoveel eerbied kan onderhouden. Ik vind het geweldig dat John en ik de moeilijke problemen hebben aangepakt en dat we de gesprekken die onze kwetsbaarheden aan het licht brachten niet uit de weg gingen, maar in plaats daarvan samen groeiden voor het welzijn van ons huwelijk.

Door Jackie Melfi

John en Jackie Melfi hebben een consensueel niet-monogaam huwelijk. Ze waren te zien in ABC News Nightline Special Report "Getting Stout In N'awlins", Inside a New Orleans Swingers Convention, en CNN's "This Is Life" met Lisa Ling. De Melfi's zijn de drijvende kracht achter de beroemde Colette-parenclubs in New Orleans, Dallas, Houston en Austin. Met meer dan 20 jaar gecombineerde ervaring coacht dit krachtige stel duizenden singles en stellen via hun bekroonde blog Openlove101.com.

Dit artikel is oorspronkelijk verschenen in het april 2020 nummer van ASN Lifestyle Magazine .