Ik werd volwassen in de periode waarop de lesbische feministische cultuur een hoge vlucht nam. Muziekfestivals, vrouwenboekwinkels en lesbische feministische politieke projecten doken overal op. En een van de meest schadelijke en misleidende aannames van die tijd was dat vrouwen van nature geweldloos waren, dat lesbische relaties een toevluchtsoord boden voor misbruik, dat we, simpelweg omdat onze partnerschappen en projecten door vrouwen werden opgericht, revolutionaire ruimtes creëerden. 

Mijn illusies werden verpletterd toen ik eind jaren '80 op het platteland van Pennsylvania een programma voor huiselijk geweld runde. Als een van de weinige lesbische opvangwerkers in ruim 150 kilometer omtrek, was ik een magneet voor lesbiennes die leden onder emotioneel, fysiek en seksueel geweld in hun relaties. En er waren er veel. Het overleven van dit tijdperk - en het ondersteunen van deze verwoeste vrouwen door een systeem dat hen waardeloos achtte - verbrijzelde elke fantasie die ik had over de 'superioriteit' van elk geslacht, en trouwens, elke relatievorm en -samenstelling, elk politiek project, elke persoon.

De BDSM-communities komen in mijn leven. In de jaren 90 ontdekte ik mijn innerlijke masochist en een wereld van Doms en Daddies. De afgelopen twee decennia heb ik het geluk gehad ervaren geschoolde Doms te vinden die mijn diepste verlangens konden waarmaken door het creeëren van transformerende, cathartische seksuele uitwisselingen. Soms jarenlang. Dus, net als mijn werk in de jaren '80 als lesbienne in een virulente homofobe cultuur, bracht ik een groot deel van de jaren '90 door met het publiekelijk ontkrachten van het stigma en de negatieve focus op de BDSM-gemeenschappen. Als overlevende van het geweld schreef en sprak ik zo vaak als ik kon over de genezingsparadoxen die in de BDSM-praktijken zijn ingebed. 

Ik heb dit dan ook met veel liefde en respect ervaren in BDSM-relaties en met een enorme liefde en respect. BDSM-gemeenschappen zijn net zo gewelddadig als onze gemeenschappen. We zijn net zo gewelddadig als politieke lesbische feministen. Net zogewelddadig als vanille, monogame getrouwde hetero's. Wij zijn net zo gewelddadig als evangelische christenen (wat sommigen van ons zijn). Ondanks alle fantastische vernieuwingen die de BDSM-cultuur aan elke deelnemer biedt - waarden van eerlijkheid en openheid, een gebrek aan oordeelsvorming over iemands wensen, een geschiedenis van het opbouwen van gesprekken en het oefenen van onderhandelingen, instemming en respect - zijn er binnen de BDSM-gemeenschappen die al deze prachtige waarden en praktijken voor hun eigen destructieve doeleinden vervormen.  

Voor sommigen van ons zal onze ervaring met openheid en gezonde onderhandeling deze bedrieglijke oplichters in een vroeg stadium van het verbindende proces aan het licht brengen. Voor anderen zullen deze charmeurs al onze testen en grenzenstellende beperkingen doorstaan, Ze zullen zichvastbijten in enkele van onze meest bepalende kwetsbaarheden voordat we het gevaarlijke terrein waar we ons in bevinden herkennen.

Ik heb ooit gezegd dat het omgaan met lesbiennes die gewelddadig waren tegen andere lesbiennes, mijn hart brak zoals niets anders. Maar toen ik mezelf op gevaarlijk terrein bevond met een lesbische Dom aan wie ik de sleutels tot mijn diepste verlangens in mijn geest had aangeboden, duurde het veel langer voordat ik er weer bovenop was. Misschien was het omdat het misbruik later in mijn leven gebeurde, toen ik volledig gevormd was. Een voorvechter van de anti-geweldbeweging, een gerespecteerde professional. Maar ik denk eigenlijk dat de diepe verwondingen door BDSM komen door het schenden van onze heilige gebieden, van onze ziel. Misbruikt worden door iemand die we daartoe hebben uitgenodigd is buitengewoon schadelijk.

Misbruik kan overal gebeuren. Iedereen kan putten uit de taal en de rituelen van mooie, revolutionaire projecten en ze verdraaien voor hun meest basale, meest vernederende doeleinden. Hoe kunnen we onszelf beschermen? Hoe kunnen we dat weten? Helaas is er geen enkele formule voor het voorkomen van geweld, maar ik zal mijn eigen inzichten presenteren, die uit deze afgronden zijn voortgekomen. Ik bied deze voorbehouden aan voor mezelf,  net zo goed aan als voor ieder ander.

1. Hoe praten ze over eerdere BDSM-relaties?

Goede voortekenen: ze zijn zelfreflecterend en kritisch over hun eerdere ervaringen en relaties. Ze blijven nieuwsgierig, open en attent.

Slechte voortekenen:  ze zijn van mening dat hun exen allemaal 'gek' zijn. Ze nemen geen verantwoordelijkheid voor alles wat ze hebben gedaan en maken zichzelf het slachtoffer. Ze hebben geen zelfanalyse of zelfkritiek in moeilijke situaties.

2. Is het ECHT oké om grenzen te stellen?

Goede voortekenen: ze zijn enthousiast wanneer je een safeword gebruikt en nooit teleurgesteld. Ze erkennen dat het zeggen van een safeword niet over hen, hun capaciteiten of hun verlangens gaat. Het gaat over jouw behoeften en jouw wensen. Ze ervaren dat als een positieve ontwikkeling.

Slechte voortekenen: het tegenovergestelde. Je bent subtiel of niet zo subtiel gepusht om daden uit te voeren die je niet echt leuk vindt. Het wordt je afgeraden om een safeword te nemen of te gebruiken als onderdeel van de groei of training van je BDSM . Beledigende Subs kunnen suggereren dat je geen goede 'Dom' bent als je niet van bepaalde praktijken houdt of je niet op je gemak voelt om specifieke activiteiten naar een bepaald niveau te brengen. Beledigende Doms kunnen hetzelfde doen.

3. Worden je grenzen ECHT gerespecteerd?

Goede voortekenen: een geweldige BDSM-partner zal luisteren naar wat je grenzen zijn en wat je wilt verkennen. Ze zullen manieren vinden om je naar dat gebied te brengen vanuit elke positie waarin ze zich bevinden, of ze nu Sub of Dom zijn of daarin wisselen. Ze hebben alle manieren gehoord waarop je het hebt gehad over waarom deze voorsprong interessant en mogelijk eng of moeilijk is. Ze zullen met die voorsprong spelen en je echt, echt meenemen. 
Na afloop van de actie, of het nu goed is gegaan of dat je hebt besloten dat dit geen grens is die je ooit nog eens over wilt, zul je je gerespecteerd, geliefd en verzorgd voelen.

Slechte voortekenen: een gevaarlijke BDSM-speler zal je eerder voortijdig naar deze grens brengen om iets over zichzelf te bewijzen. En eenmaal daar kunnen ze een reeks handelingen of rituelen uitvoeren die eerder voor hen hebben gewerkt, maar waardoor ze niet volledig aanwezig zijn voor jou of je ervaring. Je zult het gevoel hebben dat er iets mis is, maar misschien kun je er geen vinger op leggen omdat er veel onderhandeld is. Je denkt uiteindelijk dat jij het probleem bent.

4. Ondermijnen ze je zelfvertrouwen?

Mijn Grote Dom deed dit door eerst obsessief positief en heet over mijn lichaam te zijn en vervolgens alles 'fout' te vinden en zich seksueel terug te trekken. Hij vond later veel 'verkeerd'. Hoe ik sociaal was, hij sloot me buiten zijn sociale leven, respecteerde me niet meer in het openbaar en bracht me ertoe om me zelf kleiner dan klein te maken.

5. Vinden ze Doms superieur en beschouwen zij Subs als minder en zwak?

Goede voortekenen: ze hebben eerbied voor wat je doet. Ze voeren waarderende en doordachte acties uit na je spectaculaire onderwerping.

Slechte voortekenen: er is een gebrek aan erkenning voor wat je als Sub schenkt. De persoon gaat verder dan je hebt afgesproken met uitgebreide handelingen of  gebeurtenissen, zonder daarover te spreken, commentaar te geven of waardering te uiten. Je krijgt vernederend commentaar over Subs door een kring van Doms, en niet op de consensuele, mooie manieren van vernedering waarover je zorgvuldig hebt onderhandeld.

6. Trekken ze zich terug of blokkeren ze wanneer dingen niet naar hun zin gaan en zeggen dat ze gewoon 'ruimte nodig hebben'?

Word je in feite getraind om nooit harde problemen aan de orde te stellen omdat je met intimiteit beloond wordt als je maar niets bespreekt. En wordt je in de steek gelaten en overgelaten aan verwarring en pijn als je dat wel doet?  Kom je nooit terug op die moeilijke problemen - is er niet genoeg 'ruimte' in de wereld?

7. Zijn er constante 'loyaliteitstests'?

Misbruikers rekenen op je geïsoleerde situatie. Als je 'loyaal' bent, zijn al je meningsverschillen 'privé'. Je praat er niet met je vrienden over. Loyaliteit betekent dat je ze nooit zult aanspreken op hun misbruik want ze zijn (kies wat toepasselijk is): overlevende, genderqueer persoon, doelwit van politiegeweld, doelwit van fatfobie, gehandicapt, feministische activist, 'doelwit' vanwege hun rijkdom, persoon die in armoede leeft, radicaal, religieus of wat dan ook. Schrijf maar op wat ze zijn.

Loyaliteit betekent dat je geen vragen stelt over hun opvoeding, hun uitgaven aan gezinsmiddelen of hoe ze hun tijd doorbrengen. Loyaliteit betekent dat je niet bang bent voor hun rijgedrag. Loyaliteit betekent stilte.

8. Logen ze?

Liegen ze zichzelf voor? Liegen ze tegen anderen? Dan kun je erop rekenen dat ze ook tegen jou liegen.

Wanneer ze op een leugen worden betrapt veranderen ze dat razendsnel in een aanklacht tegen je. Je behoefte aan aandacht, het rondneuzen in hun zaken, je gebrek aan grenzen, je lage zelfrespect. Ze sluiten je buiten en straffen je omdat je ze op leugens hebt betrapt. Zoals Adrienne Rich in de jaren '70 zo duidelijk zei, we worden een beetje gek als iemand van wie we houden tegen ons liegt. Na verloop van tijd zorgt het ervoor dat we het vertrouwen in onszelf in twijfel trekken en uiteindelijk verliezen.

Je verdient beter!

Mijn goede vriend, Shannon Perez-Darby (zie haar essay 'De geheime vreugde van verantwoordelijkheid' in The Revolution Starts Home: Confronting Intimate Violence Within Activist Communities ) is al 15 jaar bezig met bewegingen die een einde maakt aan huiselijk geweld. Ze zegt dat als ze maar één tip mag geven zou het deze zijn: onderhoud je vriendschappen.

Elke partner, in elke gemeenschap, die jouw vrienden problematisch vindt, niet politiek genoeg, niet BDSM-waardig, niet leuk om mee op stap te gaan of thuis te ontvangen, is een gevaar voor jou! 

Shannon merkt op dat zelfs informele vriendschappen beter zijn dan geen, en hechte vriendschappen kunnen levensreddend zijn. Het gaat erom verbonden te blijven.

Ik ben ongelooflijk gelukkig dat ik geweldige vrienden heb die zich allemaal zorgen om mij maakten toen ik bij de Grote Dom was. Ze maakten zich zorgen over hoe weinig ze van me zagen en merkten dat sommige van mijn kernwaarden wegebden. Ik leek vaak uitgeput en in geestelijke pijn, ondanks dat ik zei dat ik Super Gelukkig was. Mijn gezondheid leed, mijn carrière leed. Mijn vrienden hielden me deze waarnemingen voor, baden tot hun verschillende goden en godinnen en bleven volhouden door met me te praten, tot zelfs wanhopige smeekbeden toe.

Eindelijk ben ik eruit gekomen. Ik hoop dat je dat ook doet, als het moet. Het maakt niet uit dat je de Grootste Dom, de onderdanigste SUb of de meest geschoolde Switch in je community hebt. Het maakt niet uit dat je door iedereen als een 'superstel' gezien wordt. Als je jezelf niet kunt zijn, als het onmogelijk is om ernstige problemen in de relatie aan de orde te stellen en op te lossen, als je je vriendschappen verliest. Als de weg kwijt bent (wanneer heb je voor het laatst echt gelachen?) en je die tekens van misbruik obessief leest... dan is dit artikel is niet alleen voor jou, het gaat over jou. En je verdient zoveel beter. Echt waar!